Jesteś tu:
>
>
>
Wysiłek fizyczny a cukrzyca
Część 1. Najważniejszy pierwszy krok – trudne początki
Wysiłek fizyczny a cukrzyca
Część 1. Najważniejszy pierwszy krok – trudne początki
Dr Barbara Kopff
Zakład Medycy Sportowej, Katedra Medycyny Społecznej i Zapobiegawczej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Chory na cukrzycę ma więcej powodów, aby się ruszać niż osoba zdrowa. Systematyczna aktywność fizyczna jest dla chorego na cukrzycę jest nie tylko wskazana, ale wręcz niezbędna. Systematyczny wysiłek fizyczny zwiększa wykorzystanie glukozy przez organizm, zmniejsza insulinooporność, zmniejsza zapotrzebowanie na leki i insulinę, poprawia wyrównanie cukrzycy.
 
Aktywność fizyczna:
  • korzystnie wpływa na układ krążenia, układ ruchu, przemianę materii, a przez to zapobiega większości późnych powikłań cukrzycy
  • zapobiega otyłości i ułatwia zmniejszenie masy ciała
  • obniża stężenie cholesterolu frakcji LDL, jednocześnie podnosząc stężenie dobrego, ochronnego cholesterolu frakcji HDL
  • ułatwia normalizację ciśnienia tętniczego krwi
  • zwiększa odporność na zakażenia
  • zapobiega osteoporozie
  • poprawia nastrój i samopoczucie, zapobiega problemom ze snem
  • poprawia wydolność fizyczną – kondycję chorego.
Osoba, która przez dłuższy czas prowadziła tryb życia pozbawiony aktywności fizycznej powinna powoli i stopniowo zwiększać ilość podejmowanego wysiłku. Warunkiem uzyskania korzyści dla zdrowia ze stosowanego wysiłku jest rozsądek, przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i dobranie rodzaju aktywności do stanu zdrowia, możliwości i potrzeb organizmu.
Aktywność fizyczną należy rozpoczynać od niezbyt intensywnych, kilkunastominutowych ćwiczeń, które nie powodują dużego zmęczenia. Nie wolno bez przygotowania podejmować intensywnego długotrwałego wysiłku. Ćwiczenia zawsze należy kończyć w chwili, gdy jeszcze można byłoby je kontynuować, a nie kiedy już brakuje sił. W miarę poprawy wydolności organizmu i przyzwyczajenia się do wysiłku należy stopniowo wydłużać czas trwania treningu, aż do osiągnięcia optymalnych 40–60 minut po kilkunastu tygodniach rozruchu.
Treningi należy podejmować systematycznie, najlepiej codziennie, a najrzadziej co drugi dzień. W kolejnych dniach można podejmować różne formy ruchu. U osoby chorującej na cukrzycę jest to szczególnie ważne, gdyż wysiłek fizyczny zmienia zużycie glukozy i zapotrzebowanie na nią. Dlatego regularne podejmowanie wysiłku fizycznego warunkuje dobre wyrównanie cukrzycy. Systematyczność jest ważniejsza niż czas trwania i intensywność wysiłku. Jednorazowo wysiłek powinien trwać ok. 40 do 60 minut (do czego dochodzimy stopniowo).
Najkorzystniejsza jest umiarkowana intensywność – określana za pomocą wartości tętna, dobrana indywidualnie na podstawie próby wysiłkowej albo na podstawie objawów, takich jak odczuwane szybsze bicie serca, szybszy oddech, uczucie ciepła. Intensywność nie może być zbyt duża – podczas ćwiczeń chory zawsze powinien móc mówić całymi zdaniami.

diabeTECH
Nota prawnaPolityka prywatnościRedakcja serwisuKontakt z redakcjąMapa serwisuZgłoś uwagi