Wysiłek fizyczny a cukrzyca
Część 3. Zalecane formy aktywności
Część 3. Zalecane formy aktywności
Wybierając formę aktywności
najbardziej odpowiednią dla siebie, należy kierować się pewnymi zasadami.
·
Większość
treningu (ok. 80%) powinny
stanowić ćwiczenia określane jakowytrzymałościowe, polegające
na ruchu ciała bez pokonywania dodatkowego oporu. Nie powodują one wzrostu
napięcia mięśni. Podczas takich ćwiczeń pacjent oddycha szybciej, zwiększa się
tętno, czyli częstość skurczów serca. Wartość tętna określa intensywność
ćwiczeń. Przykłady takiego wysiłku to marsze
i spacery, jazda na rowerze, pływanie, wiosłowanie, taniec. Dla zdrowia
najkorzystniejsze są ćwiczenia o umiarkowanej intensywności, to
znaczy takie, kiedy bicie serca i oddech są przyspieszone, a jednocześnie
można mówić pełnymi zdaniami.
·
Bardzo ważnym uzupełnieniem treningu są ćwiczenia
oporowe, polegające
na tym, że ruch jest związany z pokonywaniem oporu, jak na przykład podczas
pchania, ciągnięcia, podnoszenia. Mięśnie nie tylko powodują ruch, ale także
się napinają. Intensywność tych ćwiczeń określa się ilością możliwych
powtórzeń. Liczba ta powinna mieścić się w granicach 8–13 razy. Kilka
do kilkunastu takich serii dziennie, na różne grupy mięśniowe, zależnie od
kondycji, wzmacnia mięśnie i kości – zapobiega osteoporozie i korzystnie
wpływa na sprawność.
·
Niezbędne
są także ćwiczenia rozciągające,
które poprawią gibkość, elastyczność, zwiększą zakres ruchu.
·
Przeciwwskazane
są ćwiczenia siłowe,
gdy bardzo silnemu napięciu mięśni nie towarzyszy ruch, natomiast konieczne
jest wstrzymanie oddechu i naprężenie się. Przykłady takich ćwiczeń to
podnoszenie ciężarów, „wyciskanie” na siłowni. Taki wysiłek nie przynosi
korzyści zdrowotnych, obciąża bardzo serce, a często także stawy i kręgosłup,
powoduje wzrost ciśnienia tętniczego, co dla chorych na cukrzycę jest
niebezpieczne.
