Cukrzyca (łac. diabetes mellitus)
Grupa chorób metabolicznych, których wspólną cechą jest przewlekle utrzymujące się podwyższone, względem wartości uznanych za prawidłowe, stężenie glukozy we krwi. Przyczyny choroby i mechanizmy prowadzące do podwyższonego stężenia glukozy są niejednorodne. Objawy choroby mogą występować z różnym nasileniem. U części chorych objawy cukrzycy nie występują wcale, a schorzenie rozpoznaje się przypadkowo na podstawie kontrolnych badań biochemicznych lub badań wykonanych przy okazji innych problemów zdrowotnych. Rozpoznanej cukrzycy nie można pozostawić bez leczenia. Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej, nawet wtedy, gdy nie występują objawy kliniczne i pacjent na nic się nie uskarża. Leczenie obejmuje stosowanie diety oraz, w zależności od typu cukrzycy, doustne leki hipoglikemizujące, insulinę lub analogi insuliny. Długotrwała nieleczona cukrzyca może doprowadzić do zaburzeń funkcjonowania i uszkodzenia struktury różnych tkanek i narządów, przede wszystkim naczyń krwionośnych i układu nerwowego (zob. przewlekłe powikłania cukrzycy).
