Włączenie insuliny bazalnej po nieskutecznym leczeniu metforminą jest atrakcyjną opcją terapeutyczną, szczególnie gdy zaczniemy ją podawać zanim wszystkie pozostałe metody leczenia zawiodą i stężenie hemoglobiny glikowanej (HbA_1c) będzie bardzo wysokie. Niestety wciąż zbyt długo czeka się z włączeniem insulinoterapii, a gdy podejmie się próbę leczenia insuliną, jej skuteczność jest już niższa m.in. z powodu wzrostu masy ciała związanego z działaniem niepożądanym leków doustnych. Dr Jack L. Leahy z University of Vermont College of Medicine w USA wymienił m.in. następujące korzyści płynące z terapii insuliną:

- skuteczność na poziomie ponad 70% w obniżaniu HbA_1c poniżej 7%, gdy terapię rozpocznie się zanim wartość HbA_1c przekroczy 8%; Insulina jest także skuteczniejsza niż leki doustne u pacjentów z HbA_1c <7%;

- wysoki poziom bezpieczeństwa – niewielki odsetek epizodów nieistotnej hipoglikemii i rzadko występujące epizody poważnej hipoglikemii; brak związku z występowaniem incydentów sercowo-naczyniowych i nowo rozpoznanych nowotworów na podstawie prospektywnego badania ORIGIN;

- potencjalna protekcja komórek β;

- możliwość dodania agonisty receptora GLP-1 i insuliny podawanej okołoposiłkowej;

- doświadczenie lekarzy – większość z nich jest zaznajomiona z insulinoterapią w porównaniu z nowymi lekami;

- główną wadę insulinoterapii – wzrost wagi – można zminimalizować rozpoczynając leczenie insuliną przy umiarkowanie podwyższonych wartościach HbA_1c.