Jak wiadomo, metalowe stenty, jako ciała obce, drażnią ściany naczynia, co prowadzi do restenozy. Aby temu zapobiec wprowadzono do leczenia stenty uwalniające substancje antyproliferacyjne (drug-eluting stents, DES), które zmniejszają ryzyko ponownego zamknięcia naczynia. Kwestią otwartą pozostawał jednak wybór substancji czynnej, którą będzie można stosować u cukrzyków. Metaanaliza opublikowana w czasopiśmie British Medical Journal wykazała, które stenty uwalniające leki są najlepsze w tej grupie chorych [1]. Dr Sripal Bangalore z Uniwersytetu Nowojorskiego wraz ze współpracownikami przeanalizował 42 badania ukazujące leczenie de novo zmian wieńcowych u pacjentów z cukrzycą. Porównywano ze stentami metalowymi i między sobą cztery typy stosowanych stentów uwalniających leki. Lekami tymi były: sirolimus, paklitaksel, ewerolimus oraz zotarolimus. Wyniki w podgrupie chorych na cukrzycę w dużej mierze zgadzały się z wcześniejszym, opublikowanym przez ten sam zespół badaczy w czasopiśmie Circulation, doniesieniem, które dotyczyło wyników ogólnej metaanalizy 76 badań z randomizacją z 117 762 pacjento-lat obserwacji [2].

Na opublikowane wyniki składają się łącznie 22 844 pacjento-lata obserwacji. We wszystkich badaniach wybranych do tej metaanalizy zrekrutowano co najmniej 50 pacjentów z cukrzycą. Chociaż analiza pokazuje, że wszystkie cztery oceniane stenty redukowały rewaskularyzację naczynia do wartości docelowej w porównaniu ze stentem metalowym (37% vs 69%), bez pomijania kwestii bezpieczeństwa, nie wszystkie DESy zachowywały się tak samo dobrze. Na podstawie wszystkich porównań, autorzy obliczyli, że istnieje 87% prawdopodobieństwo, że stenty uwalniające ewerolimus (EES) – w porównaniu z wszystkimi innymi – są najbardziej skuteczne u osób chorych na cukrzycę. Uzyskano również wyniki, że EES są najmniej narażone na zakrzepicę w stencie (ryzyko spada o 62%). Bangalore wraz ze współpracownikami zauważył w metaanalizie grupy 2007 pacjentów, że istnieje zwiększone ryzyko śmiertelności w podgrupie chorych z cukrzycą ze stentami uwalniającymi sirolimus w porównaniu ze stentami metalowymi. Ale w tym badaniu udział wzięło tylko 428 chorych na cukrzycę, natomiast badania przeprowadzone przez Bangalore’a i współpracowników nie wykazały takich problemów z bezpieczeństwem w próbce 25 razy bardziej licznej. Analiza ta wykazała również, że stenty uwalniające zotarolimus Endeavor (Medtronic) były związane z wyższym poziomem rewaskularyzacji niż stenty uwalniające sirolimus czy ewerolimus oraz z wyższą częstością wystąpienia zawału serca, niż w przypadku stentów uwalniających sirolimus, paklitaksel lub ewerolimus. Wyniki te należy interpretować z pewną dozą powściągliwości, ponieważ dotyczą tylko jednego rodzaju stentów, dane na temat stosowania stentów uwalniających zotarolimus u chorych na cukrzycę są ograniczone, a przedział ufności przy tych stentach był szeroki.