Sztuczna trzustka sprawdza się u bardzo młodych pacjentów
Na początku grudnia ubiegłego roku przekazaliśmy Państwu najnowsze doniesienia dotyczące badań nad sztuczną trzustką (art. Przełom w pracach nad sztuczną trzustką?). Przypomnijmy, że chodziło o urządzenie pracujące w obiegu zamkniętym i stanowiące połączenie kilku mechanizmów automatycznie dawkujących i uwalniających insulinę u pacjentów z cukrzycą typu 1. Pilotażowe, niewielkie badania przeprowadzone z udziałem dorosłych chorych przyniosły satysfakcjonujące wyniki, w związku z czym kilka miesięcy temu przeprowadzono rekrutację dzieci (do siódmego roku życia) do nowego badania, jako, że jest to grupa pacjentów szczególnie narażona na występowanie stanów hipoglikemii, zwłaszcza w nocy. Powtarzające się epizody hipoglikemii mogą mieć negatywny wpływ na pracę układu nerwowego i procesy poznawcze. Poza tym, małe dzieci są nieprzewidywalne, jeśli chodzi o jedzenie i wykazują nieregularne poziomy aktywności.
Wstępne obserwacje są bardzo zadawalające, donoszą autorzy badania pod kierunkiem endokrynologa dr. Andrew Daubera (Boston Childrens Hospital). W zastosowanym w badaniu układzie zamkniętym insulinę podawała pompa kontrolowana przez lekarza dysponującego wynikami ciągłego pomiaru glukozy. Każde dziecko posiadało dwa glukometry, podłączone na stałe, na wypadek gdyby niechcący odłączyło jeden z nich. W badaniu wzięło udział dziesięcioro dzieci w wieku 2–6,8 lat (średnia wieku wynosiła 5,1 roku). Chorowały na cukrzycę typu 1 od przynajmniej sześciu miesięcy (średnio od 2,1 roku), korzystały uprzednio z pompy insulinowej przez przynajmniej sześć tygodni i nie wykazywały żadnych istotnych zaburzeń z wyjątkiem celiakii.
Badanie było typu cross-over i trwało dwa dni (spędzone w szpitalu). Dzieci przyjęto po południu, dostały podwieczorek, kolację i niewielką, wieczorną przekąskę. Podzielono je na dwie grupy: w jednej testowano podawanie insuliny w obiegu otwartym (pompa standardowa), w drugiej – w obiegu zamkniętym (sztuczna trzustka) podczas pierwszej nocy. Podczas drugiej nocy zamieniono urządzenia pomiędzy grupami. Celem badania było osiągnięcie i utrzymanie nocnych (22:00–6:00) wartości glukozy na poziomie 150 mg/dl i 120 mg/dl w ciągu dnia (6:00–24:00). W obu grupach udało się osiągnąć planowane wartości, jednak w grupie z pompą pracującą w obiegu zamkniętym zdecydowanie mniej dzieci przekroczyło 300 mg/dl (0,18% v. 1,3%; p=0,035).
Obieg zamknięty pozwolił na obniżenie nocnej hiperglikemii bez wzrosu ryzyka hipoglikemii. Osiągnięte poziomy cukru w porze przed obiadem były zdecydowanie bliższe prawidłowych (189 mg/dl v. 273 mg/dl; p=0,009), a ogólna kontrola poziomu glukozy była łatwiejsza. Nie zaobserwowano znaczących różnic w szczytowych wartościach stężeń glukozy poposiłkowej, nawet jeśli dzieciom (z grupy obiegu zamkniętego) nie podawano przedposiłkowej insuliny w bolusie, na wypadek gdyby nie zjadły całego posiłku.
Zdaniem Daubera, to badanie powinno stanowić zielone światło do rozpoczęcia badań z młodymi uczestnikami na znacznie większą skalę. Do tej pory algorytmy stosowane w prototypach sztucznej trzustki powstawały na podstawie fizjologii osób dorosłych. „To, co działa u 40-latka, niekoniecznie sprawdzi się u czterolatka”, powiedział Dauber, wskazując na konieczność dostosowania systemu do młodszych chorych. Dlatego w tym badaniu pompę aktywował lekarz, na podstawie automatycznych pomiarów glukozy z glukometrów.
Piśmiennictwo
1. http://www.medpagetoday.com/MeetingCoverage/ADA/33260?utm_content
2. Artificial pancreas shows promise for young children. Endocrine Today, July 2012
2. Artificial pancreas shows promise for young children. Endocrine Today, July 2012
