71. Kongres American Diabetes Association – krótkie podsumowanie
W dniu 28 czerwca 2011 r. zakończyła się w San Diego coroczna konferencja Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego – 71. ADA’s Scientific Sessions. Organizatorzy podają, że przez pięć dni trwania konferencji wzięło w niej udział 14 tys. uczestników zawodowo związanych z diabetologią, a wliczając jeszcze wystawców i inne osoby zaangażowane w organizację, to liczba uczestników wyniosła 17,5 tys.
Było to największe i najbardziej prestiżowe spotkanie poświęcone walce z cukrzycą, które zgromadziło światowej klasy ekspertów. Szczególny nacisk położono na prezentację najnowszych, przełomowych odkryć oraz na szukaniu lepszych sposobów na profilaktykę cukrzycy. Wiele nadziei na zwycięstwo w walce z cukrzycą rozbudziły doniesienia na temat postępu prac nad sztuczną trzustką, informacje o hodowlach komórkowych i osiągnięcia transplantologii. Gorąco przez wszystkich oczekiwana była sesja pt. „Ostatnie przełomowe badanie kliniczne” (Late Breaking Clinical Studies), kończąca zjazd i będąca jednocześnie podsumowaniem całej konferencji. W czasie sesji przedstawiono pięć unikalnych odkryć, które mogą zmienić praktykę kliniczną.
W pierwszym wystąpieniu pt. „Ranibizumab (Anti-VEGF) for Vision Loss Due to Diabetic Macular Edema – Results of Two Phase III Randomized Trials” przedstawiono wyniki badań nad ranibizumabem, specyficznym fragmentem przeciwciała skierowanego przeciw czynnikowi wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF, vascular endothelial growth factor A), który został zaprojektowany specjalnie do użycia wewnątrz gałki ocznej. Wyniki wskazują, że wewnątrzgałkowa iniekcja ranibizumabu nie tylko powoduje zatrzymanie retinopatii, powikłania cukrzycy prowadzącego do ślepoty, ale także u znacznej liczby pacjentów zaobserwowano cofanie się stanu chorobowego.
Po tej prezentacji podsumowano wyniki badania ACCORD w prelekcji pt. „Utilizing Self-Monitored Blood Glucose Data to Further Characterize Glycemic Control in the ACCORD Trial”. Codzienne sprawdzanie poziomu glukozy we krwi (monitorowano go przez całą dobę w interwałach dwugodzinnych) może być cenną wskazówką pozwalającą zrozumieć powstanie powikłań, np. hipoglikemii. Badanie ACCORD uwidoczniło też, że większa liczba zgonów jest odnotywana u pacjentów poddanych intensywnej insulinoterapii.
Następnie przedstawiono dwie nowe propozycje leczenia cukrzycy typu II, z którymi można wiązać duże nadzieje na przyszłość. Pierwsze wystąpienie z tego cyklu pt. „A Randomized, Double-Blind, Placebo- and Active-Controlled, Dose-Ranging Study To Determine the Efficacy and Safety of the Novel GPR40 Agonist TAK-875 in Subjects with T2DM” dotyczyło związku o roboczej nazwie TAK-875, który jest agonistą GPR40, receptora związanego z białkiem G. Wszystkie przebadane dawki obniżały poziom HbA1c. Stwierdzono dobry poziom bezpieczeństwa, tolerancji i właściwe działanie badanego leku. Uważa się, że dalsze prace nad TAK-875 mogą przyczynić się do powstania następnych skutecznych typów terapii.
W trakcie tej części sesji przedstawiono również ITCA 650, system podskórnego podawania eksenatidu, agonisty GLP-1. Podczas wykładu pt. „Long-Term, Injection-Free Treatment with ITCA 650, Continuous Subcutaneous Delivery of Exenatide Via DUROS® Device, Leads to Sustained Improved Glycemic Control and Weight Loss for 48 Weeks in Metformin-Treated Type 2 Diabetes” zaprezentowano obiecujące wyniki badań nad tym systemem. Doszło nie tylko do miniaturyzacji przenośnego aparatu do podawania leku, ale także trwają prace nad możliwością podawania bazowego leku w interwałach sześcio-, czy dwunastomiesięcznych.
Ostatnie wystąpienie jest sesji, a także całej konferencji, nosiło tytuł „The 10–Year Cost-Effectiveness of Lifestyle Intervention or Metformin for the Primary Prevention of Type 2 Diabetes Mellitus: An Intent-to-Treat Analysis of Diabetes Prevention” i było raportem Programu Zapobiegania Cukrzycy (Diabetes Prevention Program). Podczas prelekcji omówiono program, w którym szczególnie dokładnie przyjrzano się uzyskanym długofalowym efektom w porównaniu z poniesionymi kosztami. Uczestnicy z dużym uznaniem przyjęli informacje, że w wyniku obserwacji osób dorosłych z grupy podwyższonego ryzyka cukrzycy w okresie 10 lat ustalono, że (po uwzględnieniu wszystkich kosztów związanych z interwencjami lekarskimi i leczeniem powikłań cukrzycy) prowadzenie intensywnego trybu życia oraz stosowanie metforminy było mniej kosztowne niż stosowanie placebo.
Kolejna, 72. sesja naukowa Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego odbędzie się w przyszłym roku w Filadelfii i organizatorzy już teraz na nią zapraszają.
