Edukacja pacjentów z cukrzycą – jak ją poprawić?
Podczas jednej z sesji zwrócono uwagę na potrzebę
reorganizacji systemu edukacji pacjentów z cukrzycą w celu poprawy ich jakości
życia. Dr David Cavan z Royal Bournemouth Hospital z Wielkiej Brytanii powiedział,
że rozwój systemu edukacji pacjentów będzie kluczowy w optymalizacji wyników
leczenia. Obowiązujący w Wielkiej Brytanii program dla pacjentów z cukrzycą
typu 1 kładzie duży nacisk na rozwój umiejętności liczenia spożywanych
węglowodanów i dopasowania dawki insuliny. Dane z kilku ośrodków pokazały, że
pomaga to w redukcji epizodów ciężkiej hipoglikemii i kwasicy ketonowej,
poprawia samopoczucie chorych, ale w niewielkim stopniu obniża stężenie
hemoglobiny glikowanej (HbA1c). W przypadku cukrzycy typu 2 jest
coraz więcej danych mówiących o redukcji HbA1c po włączeniu
programu. Zwykle rozpoczyna się od modyfikacji stylu życia i obniżenia masy
ciała. Nie wykazano jednoznacznie, by któryś ze stosowanych programów był
lepszy od pozostałych.
Natomiast prof. Massimo Porta zaprezentował turyński
model opieki nad pacjentem z cukrzycą. Przedstawiono model opieki grupowej,
który został przetestowany w wieloośrodkowym, randomizowanym badaniu ROMEO
obejmującym 815 pacjentów z cukrzycą typu 2. Po 4 latach obserwacji w grupie
opieki grupowej stwierdzono niższe BMI, HbA1c, całkowite stężenie
cholesterolu, cholesterolu LDL, triglicerydów, skurczowe i rozkurczowe
ciśnienie tętnicze, stężenie kreatyniny w surowicy, wyższe stężenie
cholesterolu HDL (mimo podobnej farmakoterapii), lepszą jakość życia niż w
grupie kontrolnej (w każdym przypadku p<0,001). Zaobserwowano, że ingerencja
w styl życia może wpłynąć na kontrolę cukrzycy w sposób bezpośredni (przez
zmianę zwyczajów jedzenia posiłków) i pośredni (przez mechanizmy
neuropsychologiczne). W grupie opieki grupowej stwierdzono rzadsze epizody
depresji i lęku, a także zwiększoną zdolność do radzenia sobie z codziennymi
problemami powodowanymi przez cukrzycę. Wykazano także, że pacjenci z grupy
opieki grupowej mieli lepszy, bardziej pozytywny stosunek do choroby.
Zauważono, że opieka nad grupą pacjentów prowadzi do poprawy wyników leczenia
bez wzrostu kosztów.Piśmiennictwo